Neuroloog dr. J.C.J. van Hemert, destijds verbonden aan de Maria Stichting te Haarlem, toetste als eerste Len Del Ferro’s hypothese.
Van Hemerts wetenschappelijk onderzoek toont, met behulp van onder andere röntgenopnamen, aan dat de middenrifspier tijdens het stotteren ongecontroleerde bewegingen maakt. De luchtstroom wordt hierdoor ernstig verstoord, met als gevolg dat de uitgeademde lucht in horten en stoten de stembanden passeert. Stotterend spreken is het resultaat. Van Hemert schreef:
Toen ik voor het eerst met Leonard del Ferro sprak over zijn methode en de toepassing ervan, schoot mij de uitspraak van de stotteraar Nuttall te binnen: ‘Wie de oplossing van het stotterprobleem vindt, zal ook de oplossing hebben gevonden van de rest van de problemen der mensheid.’. Hoewel uit deze uitspraak vooral de nood sprak van een individuele patiënt, gaf zij duidelijk aan dat vele pogingen om het stotterprobleem op te lossen niet het gewenste resultaat opleverden. Het brede scala van therapieën dat ter behandeling van deze handicap is ontwikkeld, blijkt een gevolg te zijn van het gebrek aan overeenstemming, over de vraag wat stotteren eigenlijk is.
De Del Ferro methode is niet ontwikkeld volgens één van de conventionele theorieën over de oorzaken van stotteren. Deze methode gaat uit van de fysieke realiteit van stotterende mensen. Haar uitgangspunt is dat het fysieke functioneren van invloed is op het gevoelsleven en het gevoel van eigenwaarde.
Het bijzondere van de Del Ferro methode is de voornamelijk fysieke aanpak, door middel van training van het middenrif, ook diafragma genoemd. Het middenrif is een spierplaat die de afscheiding vormt tussen de borst- en buikholte. In dit kader verwijs ik naar de observaties door de radioloog H.A.S. Lemmers en andere onderzoekingen over de ontdekking van Leonard Del Ferro. De Del Ferro methode is in verschillende universiteiten en ziekenhuizen wetenschappelijk onder de loep genomen. Het onderzoek wat ik zelf leidde, betrof onder meer het onder röntgendoorlichting bestuderen van het middenrif, van mensen die stotteren en niet stotteren. Daarbij kwam aan het licht dat het diafragma van stotterende mensen tijdens het spreken onregelmatige bewegingen maakt. Ook werd duidelijk dat iemand die stottert tracht te praten en gelijktijdig in te ademen, hetgeen zelfs voor het niet stotterende mensen onmogelijk is.
Toepassing van de Del Ferro methode leert dat beheersing van het middenrif tot genezing van het stotteren kan leiden. Het is opmerkelijk dat vele stotterende mensen, die een veelheid van therapieën zonder daadwerkelijke resultaten hadden ondergaan, met deze methode direct succes boekten. Bij vrijwel alle in het Del Ferro Instituut behandelde mensen wordt al binnen enkele dagen een duidelijke verbetering geconstateerd.
Conclusie: de Del Ferro methode geeft vele tienduizenden Nederlandse stotterende mensen – om niet te spreken van vele honderdduizenden in de rest van de wereld – een reëel uitzicht op een definitieve oplossing van hun probleem.
Dr. de Grood, neurochirurg, schreef:
Ondergetekende verklaart, dat hij sinds enkele jaren tezamen met collega M. Verpalen, longarts te Tilburg de Del Ferro methode voor behandeling van stotteren wetenschappelijk heeft gevolgd.
De conclusies zijn:
De methode van Del Ferro berust op een training van het diafragma, waarbij de willekeurige beheersing van de samentrekkingen van deze spier wordt aangeleerd.
Gebleken is, dat na behandeling met de Del Ferro methode de onwillekeurige spiercontracties verdwenen zijn.
Op grond van deze gegevens die door andere onderzoekers, o.a. prof. Macklem uit Montreal, zijn bevestigd, kunnen wij concluderen dat de Del Ferro behandeling op medische gronden bij het behandelen van stotteraars een goede methode is.
